Seria o Niedźwiadku w filmowej recenzji
„Część pt. Niedźwiadek się boi jest utrzymana w ciemniejszych barwach, a to dlatego, że jest burza. Obserwujemy dwójkę przyjaciół – jeża Nunka i właśnie tytułowego Niedźwiadka. Każdy tom jest osobną, zamkniętą historią o przyjaźni. Oni najczęściej próbują sobie pomagać i się wspierają.
W tej historii jest taka fajna „przewrotka”, bo wydawać by się mogło, że odważny podczas burzy będzie niedźwiadek, czyli ten większy, ten z założenia groźniejszy. Natomiast okazuje się, że niedźwiadek nie do końca boi się burzy, za to bardzo boi się wejść do jaskini, żeby się skryć przed deszczem. Jeżyk próbuje uspokoić przyjaciela, nie wyśmiewa, ale cierpliwie namawia i tłumaczy. Podchodzi do sprawy krok po kroku, dzięki temu udaje im się w końcu wejść do środka.
Nie myślcie jednak, że to jest koniec historii, ponieważ właśnie teraz przyjaciele zaczynają rozmawiać i okazuje się, że Nunek cały czas bał się burzy. Dlatego tak namawiał misia, żeby weszli do jaskini. I tutaj tak naprawdę najważniejsze jest to, że oni w końcu zaczynają opowiadać o emocjach. Zresztą podobnie jest w poprzedniej części, kiedy w końcu zaczynają się komunikować. Obaj się czegoś bali, ale jeżyk dopiero później przyznał, że boi się burzy i misiowi zrobiło się głupio, ale Nunek szybko uspokoił przyjaciela.
To całkiem fajny pomysł na bajkę, bo czasami mamy takie sytuacje, w których mimo tego, że też się boimy, jakoś łatwiej nam zachować zimną krew i pomóc przyjacielowi w trudnej sytuacji.”
Przeczytaj więcej: https://aktywneczytanie.pl/niedzwiadek-sie-boi-recenzja-ksiazki-dla-dzieci-dwukropek/