„Nocny Ekspres” – gdy wzywa przygoda, bo tajemnica czeka na rozwikłanie!
„Zbliżają się święta, rodzina Danji, tradycyjnie już, na kilka tygodni przed Wigilią przyjeżdża do domu babci. Ukochanej babci, która mieszka na starej stacji kolejowej, umie piec najpyszniejsze bułeczki pod słońcem, a jej dłonie głaszczą najlepiej ze wszystkich. Brzmi bajecznie, ale w tym roku jest jakby inaczej – babcia właściwie nie wychodzi z łóżka, ciągle mówi o jakimś kluczu, nie bawi się z wnuczką w przebieranki, zapomina przepisu na bułeczki, a późnym wieczorem po prostu ZNIKA.
To nie przypadek, że tej samej nocy na nieczynnej stacji kolejowej pojawia się pociąg. Zresztą tu nie ma przypadków: każde spotkanie, każdy przedmiot, każda odbyta rozmowa, z początku niezrozumiałe strzępki informacji – wszystko jest po coś i z czasem pomaga w odkryciu tajemnicy Nocnego Ekspresu i jego powiązania z rodziną i znajomymi głównej bohaterki. Nie streszczając fabuły powiem tylko, że tempo akcji jest wartkie, zmieniają się krajobrazy i nastroje, a nocna podróż tym tajemniczym pociągiem to wspaniała przygoda. Ale to nie jest tylko świąteczna książka przygodowa. Autorka subtelnie porusza też m.in. tematy choroby (również psychicznej) czy starości i związanej z nią samotności, bezradności i poczucia, że jest się zbędnym, zawadzającym, kłopotliwym. Że jest się ciężarem. Chwilami wzruszenie przeszkadza w czytaniu. Trzeba wtedy zwolnić, zaplanować mały postój. Ale nie da się za długo czekać, bo wzywa przygoda, bo tajemnica czeka na rozwikłanie.
To chyba pierwsza książka Karin Erlandsson wydana w Polsce. Mam nadzieję, że nie ostatnia, bo czyta się świetnie. Anna Czernow w roli tłumaczki – klasa, wiadomo. Komiksowe ilustracje Petera Bergtinga również przypadły mi do gustu (sprawdźcie jego portfolio, prace z Nocnego ekspresu chyba są jego najmniej mrocznymi ilustracjami) i fajnie pasują do książki dla młodszych nastolatków. Weźcie Nocny Ekspres pod uwagę przy planowaniu prezentów. I poczytajcie wspólnie.”
